Woodstock, wie kent het niet? Van origine een festival van protest, liefde, 1p-lsd en vrede. 1969 was het jaar dat Woodstock voor het eerst gehouden werd op een willekeurige zuivelboerderij in het noorden van de staat New York. Amerikaanse jeugd kwamen in grote getallen samen om te protesteren tegen die Vietnamoorlog. Toen organisatoren Woodstock nog eens wilden houden in ’99 ging het gruwelijk fout, hieronder leggen we uit wat er zoal fout ging.
De locatie
De locatie was op een oude militaire vliegbasis waar bijna alles gemaakt was van puur beton en asfalt, niks zoals de mooie groene landschappen van ’69 dus. Mensen mistten het ultieme buiten gevoel. Door de aanhoudende hittegolf werd dit asfalt zo warm dat mensen brandwonden aan de grond overhielden.
Ook zijn veel mensen gedehydrateerd geraakt. De locatie had geen goede aansluiting voor vers water waardoor kleine flesjes water al gauw voor $ 4 per flesje ging. Festivalgangers beschreven dit als pure prijsopdrijving. Bovendien was er nergens beschutting op de betonnen basis, meer dan 700 mensen zijn behandeld voor hitte-uitputting als gevolg.
Kostbesparing bij Woodstock
De organisatoren kwamen er tijdens het organiseren achter dat er gesneden moest worden in bepaalde budgetten. Organisator John Scher gaf toe in een interview dat geen van de organisatoren verwacht had dat er problemen zouden zijn op het festival, ondanks de slechte voorzieningen en voorraadbeheer. Door deze besparingen was er veel te weinig beveiliging, waren de etens- en drinkkosten absurd hoog en de sanitaire voorzieningen kon je afschrijven.
Het festival was zo vies dat sommige festivalgangers ‘trench mouth’ ontwikkelde. Trench mouth is een ziekte uit de Eerste Wereldoorlog waar, als gevolg van slechte hygiënische voorzieningen, een ontsteking in de mond ontstaat. Festivalgangers gaven aan dat er menselijke ontlasting in het drink- en douchewater gelekt was.
Problematische bands
Het programma werd van tevoren toegejuicht door zowel de media als de bezoekers. Helaas waren er wel bands die, wellicht onbedoeld, bijdroegen aan de vernielingen die gingen volgen. Zo moedigde Fred Durst, de zanger van rap/rock/metal band Limp Bizkit, het publiek aan om voor zijn nummer Break Stuff zo veel mogelijk dingen te vernielen. Voor dat er ingegrepen kon worden waren mensen het crowdsurfen met hout van het hek, werd er in de geluidstorens geklommen en werden de mosh pits zéér agressief.
Bij Red Hot Chili Peppers was het ook raak. Om Jimi Hendrix te eren speelden zij zijn nummer ‘Fire’, waarbij iedereen een kaars kreeg voor een eerbetoon. Toen het nummer daadwerkelijk begon gingen festivalgangers grote open vuren starten, met alle gevolgen van dien. Er werden kampvuren gemaakt, auto’s werden ondersteboven gegooid en in brand gezet en festival kramen werden aangestoken.
Rellen, misbruik en mishandeling
De Insane Clown Posse besloot dat het een goed idee was om in het al opgeruide publiek briefjes van $ 100 te gooien. Dit zorgde voor rellen en massale vechtpartijen natuurlijk, vooral doordat de prijzen astronomisch hoog waren op het festival.
Ook zijn er meerdere vrouwen aangerand, waarvan minimaal één groepsverkrachting. Een vrouw die beschreven werd als niet meer te wegen dan 45 kilo werd tijdens het crowdsurfen het publiek in getrokken door een groep mannen. Door de overbevolking en de slechte bereikbaarheid van het publiek konden de lokale eenheden niet op tijd bij de vrouw komen.
